Hem verteld dat we met onze gedachten en ons hart bij hen zijn. U leest het goed. De school gaat terug open. Weliswaar in tenten. Zij geven niet open wij dus ook niet!Hij klonk goed en had weer van alles te vertellen.
Ze hadden stralend weer vandaag, gisteren heeft het gestormd. Het water van de rivier zwelt serieus aan waardoor het onmogelijk wordt om via de weg nog materiaal tot in het dorp te krijgen. (Het water gebruikt de uitgegraven baan om naar beneden te raken. De sporen en littekens van al dat watergeweld zagen Bruno en ik drie jaar geleden ook als we na de monsoon ginder waren).
Er zijn dus 3 trucks boven tot in het dorp geraakt de afgelopen weken. Nu kan dit niet meer, het water uit de rivier zwelt aan door de moesson en verhinderd dat er nog voertuigen tot boven kunnen. Wel kan er gereden worden tot Narkoté ( het laatste dorpje beneden aan de rivier tot waar wij 3 jaar geleden ook raakte met de jeep. Vandaar was het voor ons via een hangbrug en een smal pad (dat er nu ook niet meer is) nog 600m in hoogte omhoog, zo’n 4u zeer zware klim tot in het dorp zelf).
Er moet wel degelijk nog veel materiaal toegekomen zijn tot in Narkoté. Schoolboeken, voeding,… Hij heeft zelf voor vervoer gezocht en dat heeft hem 175000 NPR gekost.(1567 € als ik de wisselkoers bekijk)
Purna had gisteren een meeting met mensen uit Narkoté en hij heeft hen kunnen overhalen om toch genoeg dragers te vinden en te betalen om al het materiaal naar boven te krijgen.
In Melamchighyang zelf heeft hij een 20-tal mannen gevraagd om voor de school te werken mits vergoeding. Hun velden zijn toch serieus verwoest en ze hebben daardoor geen werk (en inkomsten).
Alle leerkrachten behalve 1 waren terug in het dorp, 100 internen ook. Vandaag zouden ze nog zoveel mogelijk alles opruimen en voorbereiden, het sanitair grondig schoonmaken en de voorlopige keuken functioneel maken. Dan kunnen ze starten met de lessen, voorlopig in 5 rudimentair opgezette klaslokalen.
