Eerder deze week zijn er nog enkele naschokken geweest maar gelukkig veel minder zwaar en zonder noemenswaardige gevolgen.

De vergaderingen met Corin waren zeer boeiend. Na heel wat aftasten, proberen voeling te krijgen met de dringende noden, ons proberen in te leven wat nu van belang is voor de opbouw van de school en de gemeenschap zijn we tot de conclusie gekomen dat we beter afwachten tot Purna contact met ons neemt om hem te vragen waar we het best kunnen helpen.

Zondagmiddag hadden we dan ineens contact. In een lang telefoongesprek vertelde hij ons dat eten en zuiver drinkbaar water voor ’t moment geen probleem vormen. Wat we absoluut niet konden vermoeden is dat ze al de middelen en mogelijkheden gevonden hebben om 2 bulldozers aan ’t werk te zetten om op lagergelegen gebied, de weg naar Melamchighyang te ontruimen. Alvorens de monsoon echt begint, hopen ze toch al zo ver mogelijk te staan met het ontruimen en berijdbaar maken van de weg. Mocht de monsoon nog even uitblijven misschien zelfs al tot in het dorp zelf.. Dit is dus prioriteit nr 1 omdat pas nadien echt kan gestart worden met de aanvoer van materiaal voor de heropbouw. Purna hoopt om reeds binnen 2 weken terug te kunnen starten met de school!  In verschillende tenten en voorlopige gebouwtjes uit recuperatie materiaal van de ingestorte gebouwen hoopt hij van het regenseizoen door te komen. Hout, golfplaten daken, stenen worden zoveel mogelijk terug benut in afwachting van betere huisvesting. De grootste schrik voor de mensen in het dorp zijn de aardverschuivingen langs de rivier de Melamchi die dit jaar sowieso meer en omvangrijker zullen zijn dan andere jaren bij het regenseizoen.

We hopen terug nieuws te ontvangen na 25 mei omdat Purna dan in Katmandu zou moeten zijn en het daar toch iets evidenter is om contact te hebben met Europa.